Een paar weken per jaar verandert het leven van de Harlinger opticien Suzanne Sprooten. Haar dagelijkse werk bij Peter Kuiper voor Oog en Oor neemt ze mee naar een land waar ze met haar kennis en kundemensen weer een heldere kijk op het leven geeft.
In 2019 was Suzanne twee weken in Moldavië en in maart ging ze naar het Molukse eiland Saparua. Als een van de vrijwilligers van Stichting Zienderogen, helpt zij mensen die zelf geen bril kunnen betalen, waar mogelijk, aan een beter zicht.
Opticien verheldert eigen kijk
Maar het werk in vaak afgelegen gebieden verheldert ook Suzanne’s eigen kijk op veel zaken.
”Het is alsof je 50 tot 100 jaar terug gaat in de tijd. Het lijkt of je jouw oma of opa ziet binnenkomen en dat brengt je terug in jouw eigen herinneringen.”
Suzanne’s charmante „zachte g” verraadt haar Limburgse afkomst. „Vroeger kwamen missionarissen op parochie-avonden om te vertellen over hun werk in missiegebieden. Nu ervaar ik zelf hoe het daar geweest moet zijn!”
Je voelt je dus een beetje missiezuster? „Ik wilde het zelf niet zo zeggen, maar ja eigenlijk wel”, geeft Suzanne glimlachend toe.
Lebih balk nomor satu atau dua? Glaasje 1 of 2 beter?
Het was begin maart best een opgave voor Suzanne Sprooten om alle termen voor haar reis naar Ambon in het hoofd te stampen. Het mag duidelijk zijn dat ze niet een vakantiereisje naar Saparua aan het voorbereiden was.
Dankzij veel donateurs van de stichting Zienderogen kunnen er steeds weer spijkers met koppen geslagen worden in deze reizen naar nieuw zicht, maar dit werd wel een heel bijzondere ervaring.
De reis naar Saparua via Jakarta en Ambon verliep behoorlijk anders dan eerder gepland. Ondanks dat de wereld al volop in de ban was van Corona, gaf het ministerie nog steeds geen negatief reisadvies.
Het Molukse eiland Saparua werd na drie reisdagen bereikt en al direct na aankomst werd duidelijk dat men zo snel mogelijk weer naar Nederland terug moest.
Gelukkig waren er 14.000 km van huis nog twee werkdagen, waarin 320 mensen geholpen konden worden. 150 patiënten kregen direct een kant en klare bril en voor 102 mensen werd een recept voor een bril uitgeschreven, die lokaal besteld en gemaakt werd. De rest werd wel gezien, maar kon niet geholpen worden. Dat hoort er ook bij.
10 dagen na vertrek waren de hulpverleners van Zienderogen weer terug in Nederland, met toch een positief gevoel.
Naald en draad als testmateriaal
In Moldavië verscheen een dame in opvallend eigentijdse kleding. Het zou het meest sprekende voorbeeld zijn van de noodzaak om een bril te dragen. Deze dame was naaister. Zij verdiende de kost met naald en draad. Nadat opticien Suzanne de testbril had ingesteld, haalde deze vrouw uit de binnenkant van haar jas naald en draad tevoorschijn.
De test bleek simpel: Kan ik de draad weer in de naald krijgen?
Hoewel de taalbarrière communicatie belemmerde, was de blik
van achter de testbril méér dan duidelijk……!
„En daar doe je het voor!”