Het overkomt ons allemaal een paar keer in het leven. Je kijkt naar buiten en je denkt: “Die tuin moet eens grondig aangepakt worden!” Dat overkwam het Harlinger gemeentebestuur toen men goed naar het Harmenspark keek.
Ooit aangelegd dankzij een gift van 3500 gulden van de heer Harmens. Het lag er wat overwoekerd bij. Struiken waren uit de kluiten gegroeid en bomen konden best eens wat teruggesnoeid worden.
Maar ja, zo’n historische Engelse landschapstuin, dat vond de inmiddels gepensioneerde wethouder Maria le Roy niet iets voor een schoffelend college.
Een tuinman bedacht de Zeeuwse dame, een voetbalveld opperde Hein Kuiken, waterberging probeerde Harry Boon.
De altijd statige burgemeester Roel Sluiter leek het beter een kunstzinnig type tuinarchitect te zoeken.
Als kunstschilder heeft Roel natuurlijk volop kennissen in het circuit van het Rijksmuseum en zo werd hij geattendeerd op een gelouterd kunstenares op het hoekje van de Zuiderhaven en Grote Ossenmarkt: Lia Duinker!
(Bovenstaande tekst kan iets afwijken van de realiteit…)
Harmenspark - nieuw ontwerp Lia Duinker
Anneus Wygers Harmens was zeehandelaar, boterkoper en in 1858 medevennoot van een stoomwerktuigenfabriek aan de Zuiderhaven 10 in Harlingen.
Anneus Harmens maakte deel uit van één van de vermogende families die rijk was geworden door oliezuur.
Deze familie was zó vermogend, dat ze tegen het einde van de 19de eeuw aan de gemeente een stadsparkje schonk, gelegen nabij het station.
Dit stadspark kreeg ook de naam van de schenker: het Harmenspark.
Een uniek portret van de Harlinger Anneus Wygers Harmens (1804-1892) wordt in het Hannemahuis bewaard.
Hij liet zich tussen 1840 en 1850 fotograferen op de meest moderne wijze, namelijk volgens de nieuwe uitvinding van Daguerre.
Op 7 januari 1839 maakte Louis Jacques Mandé Daguerre (1787-1851) zijn nieuwe ‘uitvinding’ bekend: Daguerreotypie.
Bij daguerreotypie werd een gepolijste, verzilverde koperen plaat gebruikt. Deze werd lichtgevoelig gemaakt met jodiumdampen.
Deze leverde na blootstelling aan kwikdampen positieve, spiegelende beelden. Het beeld werd gefixeerd in een zoutoplossing en dan afgespoeld met water.
Deze beelden waren destijds gedetailleerder dan de eerdere procedures.
Doordat er geen negatief werd gebruikt, was het niet mogelijk om meerdere afdrukken te maken.