Vijftienhonderdzoveel

De Raadhuistoren werd al in vijftienhonderdzoveel gebouwd. Stadsbouwmeester Hendrik Jacobs Norel bouwde in 1730 het stadhuis in de stijl van Lodewijk de 14e.
Het uit de 16e eeuw stammende deel tussen de toren en het stadhuis werd in 1756 herbouwd, maar de toren bleef al die eeuwen.
De raadhuistoren werd in 1933 grotendeels vernieuwd en na de grote Voorstraatbrand in 1974 werd de toren herbouwd.

Twee luidklokken

De oudste klok in de toren dateert van 1648. Klokkengieter Jacob Noteman maakte de 520 kilogram zware klok met een diameter van 95 centimers. Deze klok slaat de hele en halve uren.
In 1684 werd een tweede luidklok van 165 kg en 62 cm groot in Leeuwarden gegoten door Petrus Overney uit Suawoude. Deze klok luidt ’s middags van één uur tot 10 over één en ’s avonds van 10 voor tien tot tien uur.
Gewoon als geheugensteuntje voor “het is de hoogste tijd” in de tijd dat horloge of iWatch nog in het verschiet lag en in het verleden als teken om ‘s avonds de stadspoorten te sluiten.
In de Tweede Wereldoorlog mochten de klokken niet meer geluid worden. En op 12 maart 1943 werden ze zelfs uit de toren gehesen. Doel was het metaal om te smelten voor de oorlogsindustrie in Duitsland. Gelukkig bleek na de oorlog dat veel klokken niet waren omgesmolten. Ze werden per schip naar de Harlinger haven teruggehaald.

Carillon met 26 klokken

Maar al die mooie liedjes die vanaf de Raadhuistoren over de stad worden verspreid, kunnen natuurlijk niet door de luidklokken geproduceerd worden.
Het klokkenspel is gemaakt door Petit en Fritsen in 1955 en in 1975 uitgebreid tot 26 klokken, ruim twee octaven.
Het is een automatisch klokkenspel, gestuurd door een computer. De keus van de melodieën wordt bepaald door de gemeente Harlingen.
Sinds een jaar spelen er in ieder geval ze klokken (mogelijk meer) niet mee, omdat er printen van de inmiddels 20 jaar oude computer stuk zijn en er eveneens magneetkamers kapot zijn.